Το υπερπροστατευμένο παιδί

Πριν από λίγες εβδομάδες έφυγα για πρώτη φορά η 9χρονη κόρη μου για πρώτη φορά. Δεν πήγε όπως είχε προγραμματιστεί.

Αυτό είναι επειδή δεν είχα κανένα σχέδιο. Η κόρη μου ήταν άρρωστη. Ο σύζυγός μου ήταν έξω από την πόλη. Και έπρεπε να κατευθυνθώ στο φαρμακείο-ένα πέντε λεπτά με τα πόδια-για να πάρει κάποιο φάρμακο γι 'αυτήν. Έτσι, βεβαιώθηκα ότι η κόρη μου ήξερε πού να βρει το σπάνια χρησιμοποιούμενο σταθερό τηλέφωνο, την κουίζα στον αριθμό κινητού μου και την έδωσε εντολή να μην ανοίξει την μπροστινή πόρτα για κανέναν. Τότε έφυγα. Είκοσι λεπτά αργότερα ήμουν πίσω στο σπίτι. Και οι δύο μας ήταν λίγο κουρασμένοι από την εμπειρία-την πρώτη φορά εντελώς μόνη της, χωρίς εποπτευόμενο ενήλικα!-αλλά ήμασταν καλά.

Είχα αναβάλει αυτή τη στιγμή της ανεξαρτησίας για την κόρη μου για μήνες, που συγκρατήθηκε από την ανησυχία για τις πιθανές καταστροφές. Αλλά ξέρω ότι αυτός ο τρόπος σκέψης είναι μέρος ενός μεγαλύτερου κοινωνικού προβλήματος. Πολλοί έχουν θρηνεί το γεγονός ότι τα παιδιά έχουν λιγότερη ανεξαρτησία και αυτονομία σήμερα από ό, τι έκαναν μερικές γενιές πριν. Λιγότερα παιδιά περπατούν στο σχολείο μόνοι τους, οδηγώντας τα ποδήλατά τους γύρω από τις γειτονιές ή πηγαίνουν σε πράγματα για τους γονείς τους.

Υπήρξαν αρκετές περιπτώσεις υψηλού προφίλ γονέων που πραγματικά κατηγορούνται για παραμέληση για να επιτρέψουν στα παιδιά τους να περπατούν ή να παίζουν χωρίς επίβλεψη. Τώρα βλέπουμε μια αντίδραση σε όλη αυτή την πίεση για τη γονική επίβλεψη: νωρίτερα φέτος, το κράτος της Γιούτα θεσπίζει ένα νέο νόμο περί γονικής μέριμνας που επαναπροσδιορίζει να αποκλείει ειδικά πράγματα όπως η αφήγηση ενός παιδιού σε ένα πάρκο ή βόλτα σε ένα κοντινό κατάστημα μόνο.

Η υπερβολική γονική μέριμνα μπορεί να κάνει πραγματική βλάβη. Οι ψυχολόγοι και οι εκπαιδευτικοί το βλέπουν ως έναν παράγοντα που τροφοδοτεί μια αύξηση του αριθμού των παιδιών και των νεαρών ενηλίκων που διαγιγνώσκονται με διαταραχές άγχους. Σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε φέτος στο περιοδικό Developmental & Behavioral Pediatrics, ο αριθμός των παιδιών ηλικίας 6 έως 17 ετών, των οποίων οι γονείς δήλωσαν ότι διαγνώστηκαν επί του παρόντος με άγχος αυξήθηκαν από 3,5% το 2007 σε 4,1% το 2012. Και σε μια έρευνα του 2017 Από περισσότερους από 31.000 φοιτητές από την American College Health Association, το 21,6% ανέφερε ότι είχαν διαγνωστεί ή θεραπεύονται για προβλήματα άγχους κατά το προηγούμενο έτος. Αυτό είναι πάνω από 10,4% σε μια έρευνα του 2008.

Δεν είναι ποτέ πολύ νωρίς για να αρχίσει να ενθαρρύνει την ανεξαρτησία, λέει ο Δρ. Berry του NYU Langone. Τα παιδιά ηλικίας 2 ή 3 μπορούν να αρχίσουν να βοηθούν με δουλειές, όπως η μεταφορά ενός πιάτου στο τραπέζι και η τοποθέτηση ρούχων στο εμπόδιο. Τα περισσότερα 8χρονα θα πρέπει να είναι σε θέση να κάνουν ομελέτα [με μερικά απαλά μάτια πάνω τους ", ενώ τα περισσότερα 10χρονα μπορούν να χειριστούν ένα μαχαίρι σεφ, λέει. Οι γονείς πρέπει πρώτα να διδάξουν ασφαλείς τεχνικές, επανειλημμένα, Στη συνέχεια, βοηθήστε και παρακολουθείτε τη δραστηριότητα πριν σταδιακά [ξεθωριάστε. "

Επιπλέον, εάν ενδιαφέρεστε για το φύλλο καταστρώματος της Eva Boat ή το Eva SUP Pad & Eva Pad , παρακαλούμε να επικοινωνήσετε μαζί μας.

Ομάδα Melors

2018.07.26

E-mail: admin@melorsfoam.com

Skype: Helen.OSCAR

Whatsapp:+86-1369812532

Τηλ:+86-752-3553578